Paragwaj

Po śniadaniu podjeżdża taksówka, ta sama, co wczoraj i jedziemy. Do granicy z Paragwajem blisko, ale jest korek, przejeżdżamy most na Paranie i znajdujemy się w trochę innym świecie: krzykliwe neony i cała masa sklepów. To Ciudad del Este, gdzie podobno wszyscy przyjeżdżają na bezcłowe zakupy. Lądujemy w jakimś dużym centrum handlowym, trochę chodzimy, ale ceny nie są jakieś rewelacyjne. Alkohol tańszy był w bezcłówce na lotnisku a elektronika jakieś 10% taniej niż w Polsce. Ale masa ludzi ogląda i pewnie też kupuje. Kawka w kawiarni i ruszamy dalej. Cel: największa na świecie elektrownia wodna, Itaipu Binacional. Jest na Paranie, na granicy między Brazylią i Paragwajem i należy do tych dwóch państw i z obu można ją obejrzeć. Z tym, że Brazylia liczy sobie za tą przyjemność 45 reali a w Paragwaju to jest darmowe. Kierowca sugeruje, żeby zrobić to w Brazylii, bo jak mówi w Paragwaju jest niebezpiecznie, policja jest skorumpowana, itd. No i oczywiście jest dalej, więc kurs zamiast 200 będzie kosztował 250 reali. Koniec końców niebezpiecznie nie było i policja nas nie zatrzymała.
Elektrownia robi wrażenie, najpierw pokazują krótki filmik o sukcesie współpracy między dwoma krajami, budowie, ilości zużytych materiałów i przepływającej wody. Potem autokar i krótka przejażdżka z przystankiem na zrobienie zdjęć. Całość trwa ok. 1-1,5h.
W drodze powrotnej utykamy w strasznym korku na granicy. Mimo, że całość odbywa się bez kontroli celnej i nawet paszportowej sznur samochodów jadących do Brazylii jest ogromny i strasznie się wlecze.
W końcu jesteśmy w hotelu, idziemy coś zjeść (nieśmiertelny brazylijski bufet z donoszonym mięsem różnorakim) i jedziemy na lotnisko.
Żeby było śmieszniej, po samych deszczowych dniach właśnie wyszło slońce i robi się naprawdę ciepło.

Komentarze (0)